September (2013)

Είδος: Δραματική

Σκηνοθεσία:Πέννυ Παναγιωτοπούλου

Σενάριο:Πέννυ Παναγιωτοπούλου, 

Κάλλια Παπαδάκη

Παίζουν:Κόρα Καρβούνη, 

Μαρία Σκουλά, Νίκος Διαμαντής

Γράφει η Στέλλα Σωτηριάδη-Βλάχου

ΥΠΟΘΕΣΗ : Η Άννα ζει με τον σκύλο της, τον Μανού. Όταν ο Μανού πεθαίνει, ζητά να τον θάψει στον κήπο τής απέναντι οικογένειας. Ο ξαφνικός θάνατός του ανατρέπει την ήσυχη καθημερινότητά της. Η ευτυχισμένη οικογένεια με το μεγάλο κήπο γίνεται για λίγο το καταφύγιό της. Πως ορίζει όμως κανείς την ευτυχία;  (Cine.gr)

ΑΠΟΨΗ : Η Άννα είναι μια μοναχική τριαντάρα που ζει με το σκύλο της το Μανού. Μέχρι που εκείνος πεθαίνει και τον θάβει στον κήπο μιας γειτονικής της οικογένειας, αναπτύσσοντας μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους.

  Αυτή είναι η περίληψη της νέας ταινίας της σκηνοθέτιδος Πέννυς Παναγιωτοπούλου, που επιστρέφει σχεδόν μια δεκαετία μετά το "δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου", αναλαμβάνοντας και χρέη παραγωγού.

  Η Άννα της θεατρικά γνωστής Κόρας Καρβούνη, είναι ένας τουλάχιστον ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Φαίνεται σα να έχει επιλέξει να απομακρύνει τους ανθρώπους από τη ζωή της, αρκεί να έχει το Μανού. Έχει υποκαταστήσει την παρουσία ερωτικού ή και φιλικού συντρόφου με το Μανού. Μέχρι εδώ είναι εύκολο να ταυτιστούμε ως ένα βαθμό με αυτήν τη λίγο περίεργη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Ακόμα και όταν ο Μανού πεθαίνει, συμπάσχεις μαζί της και βιώνεις την απώλεια της. Ακόμα και η προσπάθεια της να έρθει κοντά με την οικογένεια της Σοφίας και του Στάθη, στον κήπο των οποίων έχει θάψει το σκύλο της, φαίνεται σχεδόν φυσιολογική.

  Και όμως. . .αν δούμε τα πράγματα από μια πιο κριτική-ψυχιατρική ματιά θα σταθούμε λίγο πιο μακριά. Η Άννα είναι μία ψυχοπαθολογική προσωπικότητα, οριακή θα λέγαμε με ψυχιατρικούς όρους. Δεν είναι απλώς ερωτευμένη και αφοσιωμένη στο σκύλο της. . .έχει εμμονή μαζί του. Και όταν εκείνος διαγιγνώσκεται με διατατική μυοκαρδιοπάθεια και πεθαίνει ξαφνικά, η εμμονή αυτή μετακυλύεται στη Σοφία, τα παιδιά της και λιγότερο στο σύζυγο Στάθη. (Ο οποίος φαίνεται να είναι ο μόνος αντίπαλος της Άννας που δε συμπάσχει ούτε με τη μοναξιά, ούτε με την απώλεια της). Η Άννα προσπαθεί να μείνει κοντά στο Μανού που είναι θαμμένος στον κήπο αρχικά, κοντά στην οικογένεια που τον φιλοξενεί στη συνέχεια, πιστή σε αυτούς σα σκύλος, η μοναδική σχέση στην οποία νιώθει φυσιολογική. Αποκτά πλήρη εμμονή μαζί τους, ανισορροπεί παντελώς, καταλήγει σχεδόν επικίνδυνη και ποινικά κολάσιμη. Μέχρι που. . .όταν αποφασίζει να αφεθεί πια στη μοναξιά και τη δυστυχία της. . .και το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ της!!! Επιβραβεύει τη ζωοφιλία της και την πίστη της στον αδικοχαμένο Μανού, στέλνοντάς της ουρανοκατέβατο σχεδόν ένα κουτάβι, το Λου, που την διαλέγει και την ερωτεύεται αμέσως δίνοντας Ελπίδα και ευτυχές τέλος στην ιστορία μας.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων

Cine.gr