 |
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ
Σκηνοθεσία:Zack Snyder
Σενάριο:David S. Goyer,
Christopher Nolan
Παίζουν:Henry Cavill,
Amy Adams,
Michael Shannon
|
ΑΠΟΨΗ : "Μπορείς να με χτενίσεις όπως αυτόν που είχε χτες στην τηλεόραση; Αυτός με τα μπλε και κόκκινα που πέταγε στον ουρανό και στο διάστημα μετά. Ε; Μπορείς;"
Ήμουν τεσσάρων, ίσως και πέντε,ετών όταν ζήτησα απ' τη μητέρα μου να με χτενίσει με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθεί το S στο μέτωπό μου.Τόσο με είχε επηρεάσει αυτό που είχα δει το προηγούμενο βράδυ στην κρατική τηλεόραση(τότε δεν ήταν πειρατική ακόμα).Δεν είχα συγκρατήσει το όνομα του ανθρώπου που πετούσε και που, όταν δεν πετούσε μεταμφιεζόταν σε έναν αστείο ,ντροπαλό τύπο.Αργότερα το έμαθα.Σούπερμαν, ή Καλ-Ελ, ή Κλαρκ Κεντ, ή Κρίστοφερ Ριβ. Ένα πρόσωπο ήταν όλοι αυτοί.
Ήταν(ή μάλλον είναι) πραγματικά δύσκολο μετά το 1978 ,να εμφανίζεται ο Σούπερμαν και να μην εμφανίζεται με το πρόσωπο του Κρίστοφερ Ριβ.Δεν γίνεται.Δεν είναι αυτός.Τι να κάνουμε δηλαδή;Και στα χειρότερα του ακόμα(βλέπε Superman III και IV) ο Κρίστοφερ ήταν εκεί, να μας χαμογελάει στο τέλος, πετώντας πάνω απ' τον πλανήτη ενώ στα αυτιά μας ηχούσε η εκπληκτική μουσική του John Williams.Κι ακόμα κι όταν έλεγε την ατάκα "...truth,justice and the american way..", και μετά ύψωνε την αμερικανική σημαία,μπορεί να ξενερώναμε για λίγο, αλλά τον συγχωρούσαμε, γιατί δεν έφταιγε αυτός που μεγάλωσε στην Αμερική.Ο πατέρας του έφταιγε.Για όνομα του Θεού Τζορ Ελ!ΚΑΙ στην Αμερική,ΚΑΙ στο Κάνσας!Ήμαρτον.
Πιο σοβαρά τώρα.Το υπόσχομαι.
Είχα γράψει και πριν λίγο καιρό για τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει το ολοκαίνουριο MAN OF STEEL με σημαντικότερη όλων ,τη σύγκριση με τις κλασικές ταινίες του Ντόνερ. Οι ταινίες αυτές, είχαν ένα χαρισματικό πρωταγωνιστή, που συνδέθηκε όσο κανείς άλλος ηθοποιός με οποιονδήποτε ρόλο στην ιστορία του σινέμα και ένα εκπληκτικό μουσικό θέμα, που ακολουθεί τον ήρωα πιστά από τότε.Επίσης η σκηνοθεσία του Ντόνερ αλλά και οι ιδέες που εμπλούτισαν την ιστορία του Σούπερμαν και καθιερώθηκαν μετά και στις ιστορίες του υπερανθρώπου στις σελίδες των κόμιξ(οχυρό της απομόνωσης,το S σαν σύμβολο του οίκου των Ελ κ.α.),συνέθεσαν ένα σύνολο μοναδικό και αξεπέραστο για πολλά χρόνια.
Τι κατάφερε λοιπόν το MAN OF STEEL;
Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ έκανε ξεκάθαρο από την αρχή με τη συμμετοχή Nolan, Goyer και Snyder, ότι θα έθετε τον πήχη ψηλά, με μια εντελώς νέα οπτική στην ιστορία του Superman.Τι άλλαξαν λοιπόν;
1.ΚΡΥΠΤΟΝ: Ο Κρύπτον δεν είναι ο κατάλευκος πλανήτης που ξέραμε αλλά είναι πιο άγριος και με αρκετά βουνά και φαράγγια.Σε μια σκηνή που θυμίζει Avatar, μαθαίνουμε ότι είχαν κι αυτοί ιπτάμενα ζώα που τα καβαλούσαν και κάνουμε κι εμείς μια βόλτα με τον Τζορ Ελ.
2.ΚΩΔΙΚΑΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ: Στον πλανήτη Κρύπτον τα παιδιά δε διαλέγουν ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν όταν μεγαλώσουν αλλά έχει προκαθοριστεί ήδη κατά τη διάρκεια της κύησης τους σε μια τεράστια δεξαμενή.Ο κώδικας αυτός θα κλαπεί από τον Τζορ Ελ λίγο πριν την καταστροφή του πλανητή και θα ταξιδέψει με τον Καλ Ελ στη Γη(στην ουσία,ο κώδικας βρίσκεται στο DNA του Καλ Ελ).Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Ζοντ θα κυνηγήσει τον Καλ Ελ στον πλανήτη μας και όχι εκδίκηση για τη φυλάκισή του στη Ζώνη Φάντασμα όπως στο ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ II.
3.ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΕΝΤ: Ο μπαμπάς Κεντ δεν πεθαίνει από πρόβλημα στην καρδιά του.Βέβαια πεθαίνει αλλά με άλλο τρόπο, πιο συμβολικό.
4.ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: Ο Κλαρκ αλλάζει δουλειές συνεχώς ακολουθώντας σημάδια, που θα τον οδηγήσουν σε ένα παλιό Κρυπτονιανό σκάφος και εκεί θα μάθει, ποιος αλήθεια είναι.Κρατήστε σε αυτό το σημείο ,ότι ο Καλ Ελ δεν είναι, απ' ότι φαίνεται,ο πρώτος επισκέπτης από τον πλανήτη Κρύπτον.
5.ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΛΟΪΣ - ΚΛΑΡΚ: Εδώ η Λόις ξέρει ποιος είναι ο Κλαρκ και τι δυνάμεις έχει.Είναι αυτή, που τον ακολουθεί κρυφά στο διαστημόπλοιο απ' τον Κρύπτον και εκεί γίνεται η πρώτη γνωριμία τους με τη γνωστή εξέλιξη. Η επίσημη γνωριμία στα γραφεία της DAILY PLANET γίνεται πολύ αργότερα και ενώ η Λόις ξέρει ποιος είναι ο Κλαρκ Κεντ.
6.ΠΕΡΥ ΓΟΥΑΪΤ: Ο Πέρυ εδώ δεν είναι white αλλά black καθότι τον υποδύεται ο Λόρενς Φίσμπερν. Α! Φοράει και σκουλαρίκι.
7.ΣΤΟΛΗ: Εξαφανίζεται το κόκκινο σλιπ και η απόχρωση όλης της στολής είναι λίγο πιο σκοτεινή. Μόνο η μπέρτα είναι έντονα κόκκινη.
Άλλαξαν λοιπόν αρκετά πράγματα αλλά τί κατάφεραν μ' αυτό;
Θεωρώ όχι πολλά.
Η προσπάθεια ήταν να γίνει ο Σούπερμαν πιο ανθρώπινος και η ιστορία του πιο αληθοφανής.Για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον αυτό, επιλέχτηκε ο τρόπος αφήγησης που συναντήσαμε στο BATMAN BEGINS.Εικόνες απ' το παρελθόν και εικόνες απ' το παρόν διαδέχονται η μία την άλλη για μεγάλη διάρκεια της ταινίας.Κι αν στο BATMAN αυτό έγινε πετυχημένα, εδώ νομίζω, πιο πολύ κουράζει παρά κρατάει το θεατή.Χάνονται γοητευτικές σκηνές με αυτό το μπρος-πίσω.Ακόμα και ο θάνατος του Τζόναθαν Κεντ φεύγει κάπως έτσι, ενώ μπορούσε να είναι πιο αξιόλογη σκηνή και να αγγίξει το θεατή πολύ περισσότερο.Ίσως αν είχε επιλεχτεί μια πιο κλασική αφήγηση, να μπορούσαμε να νιώσουμε ότι παρακολουθούμε μια πιο δεμένη ταινία.
Αντίθετα με τους περισσότερους το κομμάτι της ταινίας που με ενθουσίασε, ήταν το δεύτερο.Οι μάχες σώμα με σώμα και οι καταστροφές στη Μητρόπολη.Το βρήκα τρομερά χορταστικό σαν θέαμα και εξαιρετικά σκηνοθετημένο παρά τα παράπονα πολλών για την υπερβολική χρήση CGI και τις γρήγορες εναλλαγές τις κάμερας.Ναί, υπάρχουν αυτά αλλά δε νομίζω ότι κουράζουν. Το αντίθετο μάλιστα.Απογειώνουν το θέαμα.Υπέροχη και η πρώτη πτήση του Σούπερμαν.Ίσως το μόνο σημείο που ένιωσα λίγη απ' την αθωότητα του ήρωα από παλιότερες εποχές.
CAST
Τα δύσκολα ήταν για τον Henry Cavill κυρίως, λόγω Κρίστοφερ Ριβ.Τα κατάφερε όμως νομίζω.Τουλάχιστον όσο φοράει τη στολή σε πείθει.Δεν ξεπέρασε το Ριβ, είναι όμως ένας μοντέρνος Σούπερμαν, που βγάζει τα στοιχεία που περιμένουμε από αυτόν.Οι στιγμές του σαν Κλαρκ έχω την αίσθηση ότι χάνονται για το λόγο που ανέπτυξα παραπάνω(τρόπος αφήγησης).
Κάπως έτσι θεωρώ ότι χάθηκαν και οι υπόλοιποι ρόλοι, εξαιρόντας ίσως μόνο τους Ζοντ και Τζορ Ελ, στους οποίους δίνεται και περισσότερος χρόνος στην οθόνη.Επιμένω ότι ο τρόπος αφήγησης δε σε αφήνει να δεθείς σχεδόν με κανένα χαρακτήρα και δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο.
SOUNDTRACK
Δύσκολη δουλειά κι εδώ.Σούπερμαν στον κινηματογράφο χωρίς το μουσικό θέμα του John Williams, ξενίζει.Όχι ότι ο Hans Zimmer δεν έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.Άλλες φορές μελαγχολική και άλλες έντονα επική, η μουσική του βοηθάει αρκετά το θέαμα που παρακολουθούμε.Περίμενες όμως να έρθει το θέμα του Williams και να σε απογειώσει σε κάποια σημεία.
SOUMA
Είχε δύσκολο έργο το MAN OF STEEL. Φοβούμενο τη σύγκριση με τον προκάτοχο και με μπούσουλα το Nolanικό BATMAN, προσπάθησε να κινηθεί σε τελείως άλλα μονοπάτια.Είναι στιγμές που βλέπεις να χάνεται στα μονοπάτια αυτά και να μη ξέρει ποιο να διαλέξει.Έχει όμως και στιγμές που σε παρασέρνει και σε κάνει να νιώθεις ότι παρακολουθείς κάτι πραγματικά καλό και σίγουρα φαντασμαγορικό.Το θέμα είναι πως ποτέ δε γέρνει πιο πολύ προς το καλό ή το κακό, με αποτέλεσμα να κινείται πιο πολύ στο μέτριο στο σύνολό του.Δε μπορεί δυστυχώς να αφυπνίσει τέλειως το αίσθημα αθωότητας που μας έβγαζαν οι ταινίες του Ντόνερ ή την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα λούνα παρκ και δε θες να φύγεις ,όπως έγινε με τους πρόσφατους AVENGERS.
Ανάμικτα συναισθήματα λοιπόν μετα την προβολή του MAN OF STEEL αλλά και μια αίσθηση, ότι στο σίκουελ που έχει ήδη συμφωνηθεί θα γίνει κάτι καλύτερο.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου