 |
Σκηνοθεσία: Walter Hill
Σενάριο:Alessandro Camon
Παίζουν: Sylvester Stallone,
Sung Kang
|
ΑΠΟΨΗ : Εντάξει.Τον συμπαθώ τον Σταλόνε. Δεν το κρύβω.Δε γίνεται να το κρύψω.Είναι ο άνθρωπος, που έγραψε και έπαιξε το Ρόκυ Μπαλμπόα και με το συγκεκριμένο χαρακτήρα έχω ένα απίστευτα συναισθηματικό δέσιμο και θα γράψω στο μέλλον για το franchise αυτό αναλυτικά.Τα λέω όλα αυτά, για να καταλάβετε ότι μάλλον δύσκολα θα είμαι αντικειμενικός με το Sly κι αυτό τώρα με τρομάζει...Με τρομάζει, γιατί βλέποντας τη νέα ταινία που πρωταγωνιστεί βαρέθηκα. Πάμε να δούμε λοιπόν πως έχει το πράγμα.
Ο Jimmy Bonomo (Σταλόνε) είναι ένας γερασμένος και αρκετά κουρασμένος εκτελεστής.Επιστρέφοντας με το συνεργάτη του από μία (ο Θεός να την κάνει) δουλειά, θα πέσουν πάνω σε έναν άλλο εκτελεστή ονόματι Keegan(Jason Momoa,γνωστός και ως Κόναν ο Βάρβαρος) ,ο οποίος θα σκοτώσει το συνεργάτη του Jimmy αλλά όχι και τον ίδιο.Εδώ, ξεκινά ο δρόμος της εκδίκησης για το Jimmy.
Στην απέναντι πλευρά, ο Taylor Kwon(Σουνγκ Κανγκ) φτάνει απο το αστυνομικό τμήμα της Ουάσινγκτον, για να εξιχνιάσει το θάνατο(η δουλειά που είχε ο Jimmy και ο συνάδελφος του) πρώην συνεργάτη του και διεφθαρμένου πλέον μπάτσου και τα στοιχεία τον φέρνουν στο δρόμο του Jimmy.Εκεί, αρχίζει μετά από δυσκολίες η συνεργασία τους, για να βρουν ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά.
Αν σας θυμίζει κάτι το story...Λογικό.Κι εγώ δεν περίμενα καμια πρωτοτυπία.Είχα όμως μεγαλύτερες προσδοκίες, τις οποίες βάσισα σε δύο πράγματα.Το πρώτο ήταν το δυναμικό comeback του Σταλόνε με τα ειλικρινή και αξιοπρεπή ROCKY BALBOA και JOHN RAMBO αλλά και με τα EXPENDABLES 1 και 2 από πλευράς εισπράξεων και απήχησης.
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό ήταν η επιστροφή του Γουόλτερ Χιλ στην σκηνοθετική καρέκλα μετά από περίπου 10 χρόνια.Ο Χιλ στον τομέα της περιπέτειας και λίγο buddy movie (βλέπε 48 ΩΡΕΣ)μας έχει δώσει αρκετά καλές ταινίες και πάντα είχε μια ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά.
Τί δεν πήγε λοιπόν καλά εδώ; Νομίζω τα "χρόνια"...
Ο Sly έχει πατήσει τα 66 και ο Χιλ τα 70.Είναι φανερό, όσο παρακολουθείς την ταινία, ότι δεν υπάρχει πολύ νεύρο.Ούτε ερμηνευτικά αλλά ούτε σκηνοθετικά , με μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για εμένα να έχει ο σκηνοθέτης.Όταν ο μαέστρος διευθύνει χαλαρά ένα κομμάτι που χρειάζεται λίγο παραπάνω ένταση,τότε και η ορχήστρα θα αποδώσει ανάλογα.
Δε χρειάζονται άλλα λόγια νομίζω για το BULLET TO THE HEAD.Δε βρίσκω το λόγο.Όσο κι αν υπάρχει αυτή η συμπάθεια που έλεγα στην αρχή για το Σταλόνε,αν ήξερα τι είναι αυτό που θα δω, θα το προσπέρναγα.Έτσι απλά.Ούτως ή άλλως, μετά την προβολή δε θα το θυμάσαι για πολύ καιρό.Να μη σου πω για πολύ ώρα.
Βαθμολογίες άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου