Mortal Kombat (2021) Review

 

Φαντασίας, Δράσης, Πολεμικών Τεχνών

Σκηνοθεσία:Simon McQuoid
Σενάριο:Greg Russo,Dave Callaham
Πρωταγωνιστούν:Lewis Tan,Jessica McNamee,Josh Lawson,Joe Taslim, Mehcad Brooks

Διάρκεια: 110'

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

Η Γη κινδυνεύει και σε αυτή τη Χολιγουντιανή παραγωγή και λίγοι εκλεκτοί είναι αυτοί που θα βοηθήσουν για τη σωτηρία της. Μαχητές απ’ όλες τις γωνιές του κόσμου, που φέρουν ένα εκ γενετής σημάδι, που φανερώνει τις ειδικές δυνάμεις που κατέχουν, συγκεντρώνονται στο βασίλειο του Θεού του Κεραυνού, Ρέιντεν, για να προφυλαχτούν από τις σκοτεινές δυνάμεις του Απόκοσμου και για να προετοιμαστούν για το τουρνουά που θα κρίνει το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτό το τουρνουά δεν είναι το πρώτο αλλά το δέκατο που γίνεται μέσα σε εκατντάδες χρόνια και οι μαχητέ της Γης δεν τα πάνε και πολύ καλά μέχρι τώρα. Βασικά, τα πάνε όσο χειρότερα θα μπορούσαν να τα πάνε καθώς έχουν χάσει τα προηγούμενα εννιά. Ακόμα κι έτσι όμως αρκεί να κερδίσουν το επόμενο και να σπάσουν το σερί του Απόκοσμου, για να αποτρέψουν την εισβολή των σατανικών δυνάμεων του άρχοντα του Απόκοσμου, Σανγκ Τσανγκ. Ο άρχοντας όμως παίζει βρώμικα και προσπαθεί να ξεκάνει τους εκλεκτούς πριν από το τουρνουά. Ο χρόνος λοιπόν πιέζει και οι μαχητές πρέπει σύντομα να είναι έτοιμοι και να ανακαλύψουν τις κρυφές δυνάμεις τους.

Ό,τι πρέπει για καλτάκι ακούγεται, έτσι δεν είναι; Μόνο που αυτό υπάρχει ήδη από το 1995 και την ταινία Mortal Kombat του Π. Άντερσον. Μια ταινία με καλύτερο μοντάζ, καλύτερη κινηματογράφηση, μέτριες ερμηνείες, "χαζές" ατάκες και χαλαρή διάθεση, σε σχέση με το δημιούργημα του 2021, που φαίνεται να σέβεται το υλικό του αλλά να το παίρνει λίγο πιο σοβαρά απ’ ότι χρειάζεται, πράγμα που δεν θα ήταν πρόβλημα αν μπορούσε να το διαχειριστεί λίγο καλύτερα.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης , Σάιμον ΜακΚουόιντ, φτιάχνει εδώ μια ταινία που στην ουσία στήνει τον κόσμο του Mortal Kombat και της μεγάλης μάχης που θα ακολουθήσει στην ή στις επόμενες ταινίες. Δεν πετυχαίνει όμως απόλυτα να κάνει αυτό τον κόσμο γοητευτικό. Δίνει στην ταινία του μια πάρα πολύ καλή αρχική σκηνή και μια αρκετά καλή τελική σκηνή μονομαχίας, ανάμεσα στους δύο από τους τρεις πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες της ταινίας. Αυτές οι δ ύο σκηνές είναι και οι μόνες που είναι λίγο πιο ξεκάθαρα κινηματογραφημένες και που κάπου σου προκαλούν το ενδιαφέρον να δεις ένα ακόμα κεφάλαιο σε αυτή την ιστορία.

Υπάρχει όμως και ο ενδιάμεσος χρόνος. Χρόνος ο οποίος αναλώνεται σε κακογραμμένους διαλόγους και αδιάφορους χαρακτήρες, με χειρότερο όλων δυστυχώς τον υποτιθέμενο πρωταγωνιστή της ταινίας, Κόουλ Γιανγκ, ανέμπνευστα δοσμένο από τον Λούις Ταν. Και πάλι βέβαια λίγο θα σε ένοιαζε αυτό αν υπήρχαν έστω ενδιαφέρουσες μάχες μέσα στην ταινία αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε αυτό, καθώς χορογραφίες μονομαχιών μπορεί να έχουμε καλές –όταν αυτές συμβαίνουν- όμως η κινηματογράφησή τους τις καθιστά αδιάφορες.

Κι εδώ απλώς αναρωτιέμαι: Γιατί σε μια ταινία πολεμικών τεχνών δεν αποφασίζει κανείς να χρίσει σκηνοθέτη έναν Κινέζο, έναν Κορεάτη, ή έστω έναν άνθρωπο που να έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του στο είδος; Την ίδια απορία είχα και με το φιλμ του 1995!Υπάρχουν αρκετοί σκηνοθέτες εκεί έξω-ακόμα και στο Χόλιγουντ- που θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά που απαιτεί η συγκεκριμένη ταινία να γίνει.

Η ταινία ωστόσο θεωρώ ότι κάπως σώζεται στα μάτια των φίλων του περίφημου βιντεοπαιχνιδιού. Δεν κάνει πίσω στη χρησιμοποίηση ψηφιακού αίματος, «τιμώντας» έτσι τον βίαιο χαρακτήρα του παιχνιδιού, ενώ δεν λείπουν και αρκετές χαρακτηριστικές ατάκες και κινήσεις χαρακτήρων αλλά και κάποια από τα λεγόμενα fatalities (ήταν της εποχής μου και το έπαιζα κι εγώ ανά διαστήματα έστω κι αν δεν ανήκω στους φίλους του συγκεκριμένου παιχνιδιού).Οι φανς θα διακρίνουν σίγουρα πολλά περισσότερα πράγματα, ονόματα και αναφορές, χώρια από αυτά που θα δουν στην οθόνη τους.

Οι επιβλητικοί Σαμπ Ζίροου και Σκόρπιο αλλά και ο συμπαθητικά αντιπαθής Κέινο ξεχωρίζουν (ίσως και λόγω του καλού κάστινγκ) σε ένα πλήθος ίσως κακών επιλογών, όπως το ίδιο συμβαίνει με τα πρώτα δέκα και τα τελευταία δέκα λεπτά της ταινίας. Κι αυτά ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος των υπόλοιπων άνισων στιγμών που προσφέρει η ταινία, η οποία δύσκολα θα ικανοποιήσει κάποιον που δεν ανήκει στους φίλους της σειράς βιντεοπαιχνιδιών. Μικρές προσδοκίες λοιπόν για το επόμενο κεφάλαιο, κάτι που ίσως και να βγει σε καλό.

 

 

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Filmy.gr
PopCorn

IMDB