Είδος: Τρόμου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Το Σημάδι του Διαβόλου όμως μου προκάλεσε τόσο άσχημη εντύπωση που πραγματικά θεωρώ ότι δεν αξίζει το χρόνο καμιάς μερίδας θεατών. Δεν ανήκει ούτε σε αυτή την κατηγορία ταινιών που είναι τόσο κακές που είναι καλές. Σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν ταινίες που μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι αυτό που θα ήθελαν οι δημιουργοί αλλά συνήθως διακρίνεις κάτι, ένα μεράκι. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα."
 |
ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Σκηνοθεσία:Diego Cohen
Σενάριο:Ruben Escalante Mendez
Παίζουν:Dunia Alexandra,
Laura de Ita,Eduardo Noriega |
Το Σημάδι του Διαβόλου, νέα ταινία που μπορείτε -αλλά δεν θέλετε- να παρακολουθήσετε στο Netflix, με έκανε να ανανεώσω μετά από πολύ καιρό τη λίστα ταινιών της στήλης Πριν το τέλος! Μπαίνει εύκολα πολύ ψηλά στη λίστα με τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ.
Κάπου στο Μεξικό, γινόμαστε μάρτυρες ενός εξορκισμού. Ένας ιερέας προσπαθεί να εξορκίσει δαίμονα που έχει μπει στο σώμα ενός μικρού παιδιού. Ο εξορκισμός δεν πάει καλά, το παιδί πεθαίνει και ο ιερέας αναλαμβάνει να το θάψει κάπου μακριά αλλά για μεγαλύτερη σιγουριά πετάει το πτώμα από ένα τεράστιο γκρεμό εφτά ή οκτώ μέτρων, σε σημείο που θα μπορούσε να το δει οποιοσδήποτε αλλά ποιος ασχολείται με αυτές τις λεπτομέρειες στις σοβαρές ταινίες. Το βασικό είναι ότι το πτώμα δεν είναι πτώμα αλλά το παιδί ζει ακόμα. Μεταφερόμαστε στο σήμερα, τριάντα χρόνια μετά το συμβάν και ανακαλύπτουμε ότι το παιδί έχει μεγαλώσει και ζει κουβαλώντας το δαίμονα μέσα του, κάτι που του χαρίζει υπερφυσικές ικανότητες και ασύλληπτο στιλ, με καπέλο, ύφος και βάδισμα Λι Βαν Κλιφ. Παρέα με έναν ναρκομανή ιερέα καλούνται να εξορκίσουν ένα δαίμονα που έχει μπει στο σώμα νεαρής κοπέλας, αφού διάβασε παράγραφο από το απαγορευμένο βιβλίο, Νεκρονομικόν.
Η ταινία ξεκινά με φράση του μεγάλου συγγραφέα ιστοριών τρόμου και φαντασίας, Χ.Φ. Λάβκραφτ, δημιούργημα του οποίου ήταν και το Νεκρονομικόν. Η μυθολογία Κθούλου έρχεται κι αυτή με τη σειρά της να δώσει κύρος στο φιλμ αλλά με πορδές δε βάφονται αυγά. Τι να σου κάνουν τα δημιουργήματα του Λάβκραφτ αν ο ίδιος δεν έχεις φαντασία και δε μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις κατάλληλα μέσα στο δικό σου έργο. Τι να τις κάνει ο θεατής τις αναφορές στο Νεκρονομικόν και τη μυθολογία που δημιούργησε ο τεράστιος αυτός συγγραφέας, όταν η ταινία, σεναριακά και οπτικά, εμφανίζεται εντελώς "αδούλευτη". Εδώ δεν μιλάμε μόνο για κακό σενάριο, ερμηνείες, σκηνοθεσία και γενικότερα κακό επίπεδο παραγωγής. Προσέξτε, δεν αναφέρω τον προϋπολογισμό της ταινίας, γιατί προϋπολογισμός και αγάπη για το υλικό δεν πάνε πάντα μαζί. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο ή τουλάχιστον δεν κατάφερα να διακρίνω πουθενά το δεύτερο, την αγάπη για το υλικό ή την προσπάθεια έστω να δουλέψω για να βγει κάτι αξιοπρεπές.
Δυστυχώς η ταινία χάνει οποιονδήποτε λογικό θεατή από τα πρώτα πέντε λεπτά. Εγώ το πάλεψα μέχρι περίπου τη μέση μόνο και μόνο για να δω πόσο χειρότερα μπορεί να προχωρήσει το πράγμα. Και προχωράει πραγματικά πολύ κακά.
Όσοι διαβάζετε το Δες και Πες συχνά, θα έχετε παρατηρήσει ότι προσπαθώ τα τελευταία χρόνια να μην χρησιμοποιώ τη φράση "Δείτε ή μην δείτε αυτή την ταινία" αλλά να κρατάω το κείμενο μόνο στη λογική της γραφής μιας άποψης ή ενός προβληματισμού ή ακόμα πιο συχνά στο ξύπνημα των συναισθημάτων που μου προκαλεί η εκάστοτε ταινία. Το Σημάδι του Διαβόλου όμως μου προκάλεσε τόσο άσχημη εντύπωση που πραγματικά θεωρώ ότι δεν αξίζει το χρόνο καμιάς μερίδας θεατών. Δεν ανήκει ούτε σε αυτή την κατηγορία ταινιών που είναι τόσο κακές που είναι καλές. Σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν ταινίες που μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι αυτό που θα ήθελαν οι δημιουργοί αλλά συνήθως διακρίνεις κάτι, ένα μεράκι. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα.
(Οι ταινίες της στήλης Πριν Το Τέλος δεν βαθμολογούνται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου