Είδος: Animation
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το νέο αυτό φιλμ σκηνοθετεί ο Κέλι Άσμπουρι, χρόνια στο χώρο των κινουμένων σχεδίων σε διάφορα πόστα από τη δεκαετία του 1980, έχοντας υπάρξει συνεργάτης της Disney και της Dreamworks. Ο Άσμπουρι φτιάχνει ένα όμορφο οπτικά φιλμ, που προφανώς στοχεύει στις μικρότερες ηλικίες. Το κινούμενο σχέδιο είναι αρκετά γοητευτικό και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων προσεγμένος, σχεδόν πιστή απόδοση των γνήσιων σκίτσων του Πεγιό. Η ιστορία είναι απλή, εύκολη για τα πιτσιρίκια σας, με κατανοητό χιούμορ για αυτά και λίγες δόσεις που και που για εσάς τους μεγαλύτερους που θα τα συνοδέψετε, ενώ προσπαθεί να γίνει και συγκινητικό προς το φινάλε του και σχεδόν τα καταφέρνει. Είναι πάντως πολύ καλύτερη προσπάθεια σε σχέση με τα δύο προηγούμενα φιλμς έστω κι αν δεν είναι ταινία κινουμένων σχεδίων με ιδιαίτερες απαιτήσεις.
 |
ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ:
ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ
Σκηνοθεσία:Kelly Asbury
Σενάριο:Stacey Harman,Pamela Ribon
Παίζουν:Joe Manganiello,
Demi Lovato,Jack McBrayer |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο κακός μάγος Δρακουμέλ ανακαλύπτει ένα χάρτη που τον οδηγεί σε ένα χαμένο χωριό από Στρουμφάκια, που βρίσκεται μέσα στο Απαγορευμένο Δάσος. Η Στρουμφίτα, ο Προκόπης, ο Σπιρτούλης και ο Σκουντούφλης παρακολουθώντας το Δρακουμέλ μαθαίνουν για το σατανικό του σχέδιο και αποφασίζουν να μπουν στο δάσος και να ειδοποιήσουν τα Στρουμφάκια.
ΑΠΟΨΗ: Το 1958 εμφανίστηκε το πρώτο Στρουμφάκι στις σελίδες του κόμικ Johan and Peewit, δημιούργημα του Πεγιό (Peyo), ψευδώνυμο του Βέλγου κομίστα Πιέρ Κουλιφόρντ, κι ένα χρόνο μετά, τα μικρά μπλε πλασματάκια, με τα προσεγμένα σχέδια, τα υπέροχα χρώματα και τις όχι πάντα τόσο αθώες ιστορίες, είχαν ήδη αποκτήσει τη δική τους σειρά κόμιξ, ξεπερνώντας σε δημοφιλία το επιτυχημένο εκείνη την εποχή Johan and Peewit και κάνοντας τον Peyo έναν από τους πιο διάσημους Βέλγους.
Η επιτυχία των Στρουμφς οδήγησε τον Peyo στη δημιουργία μια μεγάλου μήκους ταινία το 1976 ενώ λίγα χρόνια μετά συνεργάζεται με τη Hanna-Barbera, για τη μεταφορά της δημιουργίας του στην τηλεόραση, σε μια τηλεοπτική σειρά που διήρκεσε εννιά περιόδους (1981-1989) και έκανε τα Στρουμφάκια γνωστά παγκοσμίως. Το 2011 κι ενώ ο Πεγιό μας έχει αφήσει από το 1992, έρχεται και η ώρα για την κινηματογραφική εκδοχή των τύπων με τα άσπρα σκουφιά, σε μια ταινία με συνδυασμό κινουμένων σχεδίων και πραγματικών ηθοποιών. Κριτική αποδοχή όχι καλή αλλά εμπορικά το φιλμ τα πήγε καλά οπότε ακολούθησε και μια συνέχεια δύο χρόνια μετά, με τους ίδιους συντελεστές, η οποία δέχτηκε χειρότερες κριτικές αλλά εμπορικά δεν τα πήγε και άσχημα, εμφανίζοντας ωστόσο μια πτώση σε σχέση με το πρώτο φιλμ. Έτσι φτάνουμε στο 2017 και την εξ ολοκλήρου απόδοση σε κινούμενα σχέδια της νέας ταινίας, με διαφορετικούς συντελεστές αυτή τη φορά, κάτι σαν επανεκκίνηση της σειράς.
Το νέο αυτό φιλμ σκηνοθετεί ο Κέλι Άσμπουρι, χρόνια στο χώρο των κινουμένων σχεδίων σε διάφορα πόστα από τη δεκαετία του 1980, έχοντας υπάρξει συνεργάτης της Disney και της Dreamworks. Ο Άσμπουρι φτιάχνει ένα όμορφο οπτικά φιλμ, που προφανώς στοχεύει στις μικρότερες ηλικίες. Το κινούμενο σχέδιο είναι αρκετά γοητευτικό και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων προσεγμένος, σχεδόν πιστή απόδοση των γνήσιων σκίτσων του Πεγιό. Η ιστορία είναι απλή, εύκολη για τα πιτσιρίκια σας, με κατανοητό χιούμορ για αυτά και λίγες δόσεις που και που για εσάς τους μεγαλύτερους που θα τα συνοδέψετε, ενώ προσπαθεί να γίνει και συγκινητικό προς το φινάλε του και σχεδόν τα καταφέρνει. Είναι πάντως πολύ καλύτερη προσπάθεια σε σχέση με τα δύο προηγούμενα φιλμς έστω κι αν δεν είναι ταινία κινουμένων σχεδίων με ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Αυτό που περίμενα από το τρέιλερ δεν ήταν μακρυά από αυτό που εν τέλει είδα στον κινηματογράφο. Αν κάτι δεν ικανοποιήθηκε, αυτό είναι η περιέργεια αν θα έρθει κάποιο έξυπνο σχόλιο πάνω στο γιατί το Στρουμφάκια είναι μόνο αρσενικά (εκτός από τη Στρουμφίτα, δημιούργημα του Δρακουμέλ, φτιαγμένο από πηλό, που στάλθηκε στο χωριό για σπείρει τη διχόνοια - θυμάστε που λέγαμε για όχι και τόσο αθώες ιστορίες των Στρουμφς) και γιατί στο Χαμένο Χωριό υπάρχουν μόνο θυληκά αλλά τζίφος. Ο ενήλικος απογοητεύτηκε, το παιδί μέσα μου, όμως, πήρε όσα ζητούσε και τουλάχιστον τα Στρουμφάκια βρήκαν παρέες και από το αντίθετο φύλο από εδώ και πέρα, για να πάψουν πια τα βρώμικα μυαλά να βγάζουν περίεργες ιστορίες για το Στρουμφοχωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου