Wes Craven Presents: Dracula - 3 Movie Collection (2000- 2005)

Είδος: Τρόμου, Φαντασίας

DRACULA 2000
ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ 2: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ 3: 
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ  ΑΙΜΑΤΟΣ

Σκηνοθεσία:Patrick Lussier

Σενάριο:Patrick Lussier,Joel Soisson

Παίζουν:Gerard Butler,Jonny Lee Miller,
Jason Scott Lee,Jason London,Roy Scheider

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια συμμορία κλεφτών μπαίνει στο υπόγειο ενός μουσείου περιμένοντας να βρει ένα θησαυρό αλλά αυτό που τους περιμένει εκεί είναι φέρετρο. Το φέρετρο ανήκει στο θρυλικό κόμη Δράκουλα, ο οποίος μετά από χρόνια είναι ξανά ελεύθερος αναζητώντας την κόρη του απογόνου του θανάσιμου εχθρού του, Αβραάμ Βαν Χέλσινγκ. Μια περιπέτεια που περνά από τη Νέα Ορλεάνη και καταλήγει στη Ρουμανία, ολοκληρώνεται μέσα από αυτή την ξεχασμένη τριλογία, που προσπάθησε να δώσει μια διαφορετική εκδοχή της πασίγνωστης ιστορίας του Δράκουλα.

ΑΠΟΨΗ: Κάνοντας μια δεύτερη ανάγνωση πριν λίγες μέρες στο Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ, έριξα μια ματιά στη φιλμογραφία του διασημότερου βρικόλακα όλων των εποχών. Εννοείται ότι υπάρχουν άπειρες ταινίες με πρωταγωνιστή τον Δράκουλα, από το 1910 μέχρι σήμερα και όχι μόνο αμερικανικές ή αγγλικές αλλά ισπανικές, μεξικανικές και αρκετές ακόμα που δε μπορείτε να φανταστείτε. Αρκεί μια αναζήτηση στο IMDB και θα πειστείτε! Τυχαία λοιπόν έπεσα πάνω στο Dracula 2000 και θυμήθηκα ότι είχα δει το φιλμ παρέα με φίλους σε DVD όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει. Αυτό που δε γνώριζα ήταν ότι η ταινία του 2000 ακολουθήθηκε από δύο συνέχειες και όλες σε παραγωγή του Γουές Κρέιβεν και σκηνοθεσία του Πάτρικ Λίσιερ, μοντέρ από το 1994 κι έπειτα στις ταινίες του Κρέιβεν. Μιας και διάθεση για να δω κάτι πιο σοβαρό αυτές τις μέρες δεν υπήρχε, έριξα μια ματιά στην τριλογία από περιέργεια, γνωρίζοντας εξ αρχής ότι δε θα έπρεπε να περιμένω πάρα πολλά, γιατί ακόμα και η ανάμνηση του πρώτου φιλμ δεν ήταν και η καλύτερη.

  Η πρώτη ταινία είναι εμφανώς η πιο πλούσια παραγωγή και η μόνη που είχε κινηματογραφική διανομή, καθώς οι δύο συνέχειες κυκλοφόρησαν κατευθείαν σε DVD. Ο Λίσιερ δεν τα πάει άσχημα στη δημιουργία ατμόσφαιρας και δίνει μια πιο εκμοντερνισμένη εκδοχή της ιστορίας με ποπ και κόμικ αισθητική. Κάνει αναφορές στην αρχική ιστορία του Στόκερ όχι μόνο χρησιμοποιώντας χαρακτήρες αλλά και ονομασίες, ενώ πετάει και μερικές σινεφιλικές αναφορές είτε στο Δράκουλα είτε σε άλλα κινηματογραφικά βαμπίρ. Ο ρυθμός που επιβάλλει ο Καναδός είναι συμπαθητικός, χωρίς βέβαια να δημιουργεί ούτε κάτι θεαματικό, ούτε κάτι ιδιαίτερα τρομακτικό, ούτε αγωνιώδες, αλλά υπάρχει μια σχετικά καλή ροή και μερικά σεναριακά ευρήματα που δίνουν ένα ενδιαφέρον.

  Από τη μια έχουμε λοιπόν κάποια σεναριακά ευρήματα, από την άλλη, όμως, έχουμε κι ένα σενάριο που στο σύνολό του δεν στηρίζει απόλυτα τους πρωταγωνιστές του, μοιάζοντας σε σημεία πρόχειρα γραμμένο. Μερικές αδικαιολόγητες αντιδράσεις και μερικές σεναριακές ευκολίες για να κινηθεί η δράση, χαλάνε ένα φιλμ που θα μπορούσε να είναι μια συμπαθητική μοντέρνα ματιά πάνω στην κλασική ιστορία, με μια δική της εκδοχή πάνω στο ποιός είναι τελικά ο Δράκουλας, κάτι που μαθαίνουμε στο φινάλε και είναι αρκετά έξυπνο σαν ιδέα.

  Ερμηνευτικά μην περιμένετε και πολλά από το φιλμ. Πέρα από τον Τζέραλντ Μπάτλερ, σε νεαρή ηλικία, στο ρόλο του Δράκουλα, ο οποίος τα βγάζει πέρα σχετικά καλά με το ρόλο, και τον Κρίστοφερ Πλάμερ, που μπορεί να σταθεί και χωρίς σενάριο γιατί είναι ο Κρίστοφερ Πλάμερ, οι υπόλοιποι κινούνται σε μέτρια επίπεδα.

  Σε ότι αφορά το ερμηνευτικό επίπεδο, στο δεύτερο φιλμ τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Όχι φοβερές διαφορές, απλώς διακρίνεις μια ομοιομορφία σε ολόκληρο το καστ ενώ αυτός που κάνει πιο καλή δουλειά είναι ο Τζέισον Λόντον. Η φιγούρα ωστόσο που ξεχωρίζει στο δεύτερο και τρίτο μέρος είναι αυτή του Τζέισον Σκοτ Λι, ο οποίος υποδύεται έναν ιερέα κυνηγό βρικολάκων. Το Blade II έχει κυκλοφορήσει λίγο καιρό πριν και θα καταλάβετε την επίδραση που είχε στους δημιουργούς ώστε να φτιάξουν έναν χαρακτήρα σαν αυτόν και να τον ρίξουν στην ταινία.

  Το δεύτερο αυτό μέρος είναι μια κλειστοφοβική b movie με περισσότερη βία αλλά και διάθεση για περισσότερους διαλόγους. Ακυρώνει μεν κάποια "θέματα" του πρώτου φιλμ, κυρίως για να δικαιολογήσει την αλλαγή πρωταγωνιστή, αλλά από εκεί και πέρα προσπαθεί να φανεί τίμιο στις προθέσεις του και γενικά τα καταφέρνει, αρκεί να το δεις σαν b movie, προϋπόθεση βασική για να διασκεδάσεις την ταινία.

  Ακριβώς εκεί που σταματά η δεύτερη ταινία, ξεκινά η τρίτη. Ενώ είχαν γυριστεί αρχικά σαν ένα φιλμ το δεύτερο και τρίτο μέρος, κυκλοφόρησαν δύο ταινίες, με την τρίτη να είναι αυτή που πληγώνεται περισσότερο. Εδώ έχουμε λίγο περισσότερο χιούμορ από τα προηγούμενα φιλμ κυρίως γιατί λειτουργεί σαν buddy movie, λόγω της σχέσης που δημιουργείται ανάμεσα στους χαρακτήρες που υποδύονται ο Τζέισον Λόντον και ο Τζέισον Σκοτ Λι, αλλά γενικά το φιλμ κυλάει αδιάφορα μέχρι τα τελευταία είκοσι λεπτά του. Εκεί ο Λισιέρ φτιάχνει ένα πιο στιλιζαρισμένο φινάλε, μακριά από τα κάδρα των προηγούμενων λεπτών, με άφθονο κόκκινο χρώμα, είτε στο φόντο είτε σαν αίμα.

  Γενικότερα η τριλογία αυτή του Δράκουλα δε θα ικανοποιήσει εύκολα σήμερα. Πιο εύκολα θα βρει κοινό στους φίλους των b movies και όχι στο ευρύ κοινό, το οποίο ίσως ικανοποιηθεί με μεγαλύτερη ευκολία από το πρώτο φιλμ. Δυστυχώς είναι ένα κλασικό παράδειγμα των παραγωγών που έβαλε το όνομά του μπροστά ο Γουές Κρέιβεν για να πουλήσουν, αλλά που δεν προσέφεραν πολλά στο είδος του τρόμου, που τόσο αγάπησε ο Κρέιβεν.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων

Dracula 2000  

Dracula II  

Dracula III