Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ του Νοτιοαφρικανού, Μαρκ Φέρμι, είναι ο χαρακτηριστικός τύπος ταινίας αργής καύσης, που θέλει να σε προετοιμάσει σιγά-σιγά για ένα έντονο, αποκαλυπτικό φινάλε. Αυτός είναι και ο λόγος που μεγάλη μερίδα κοινού αρέσκεται στο να παρακολουθεί τέτοιου είδους ταινίες. Ελπίζοντας σε ένα συγκλονιστικό φινάλε, αφήνεις το φιλμ να κυλήσει αργά την πρώτη του ώρα, να σε υπνωτίσει, ώστε η αποκάλυψη να σε ξυπνήσει απότομα. Το Terminus, όμως, ενώ υπόσχεται, δε μπορεί να κρατήσει τις υποσχέσεις του, κάτι που μοιάζει φανερό αρκετή ώρα πριν το φινάλε αλλά που είσαι διατεθειμένος να του χαρίσεις λίγο χρόνο ακόμα, κυρίως λόγω της συμπάθειάς σου απέναντι στους ανεξάρτητους δημιουργούς. Το φινάλε του, όμως, ούτε συγκλονιστικό είναι, ούτε απρόβλεπτο. Αντιθέτως, ήταν τελείως αναμενόμενο.
 |
Σκηνοθεσία:Marc Furmie
Σενάριο:Marc Furmie,
Shiyan Zheng,Gabriel Dowrick
Παίζουν:Jai Koutrae,
Kendra Appleton,Todd Lasance |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Ντέιβιντ Τσάμπερλεϊν επιστρέφει σπίτι του από το μπαρ και χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του όταν ένας μετεωρίτης πέφτει λίγα μέτρα μπροστά του. Όταν ο Ντέιβιντ συνέρχεται, βρίσκεται δίπλα στον παράξενο μετεωρίτη και έκπληκτος ανακαλύπτει ότι δεν έχει ούτε μια γρατσουνιά πάνω του. Παίρνει το μετεωρίτη μαζί του για να ανακαλύψει σύντομα ότι η πέτρα από το διάστημα έχει περίεργες ιδιότητες και προσπαθεί να του αποκαλύψει κάτι για το μέλλον που έρχεται.
ΑΠΟΨΗ: Χαμηλών τόνων, ανεξάρτητου αέρα επιστημονική φαντασία, όχι για το ευρύ κοινό αλλά για όσους είναι συνηθισμένοι στα αργά μοτίβα του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Όχι βέβαια ότι κι αυτούς θα τους καλύψει, απλώς αυτοί μπορούν να το παρακολουθήσουν με μεγαλύτερη ευκολία.
Το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ του Νοτιοαφρικανού, Μαρκ Φέρμι, είναι ο χαρακτηριστικός τύπος ταινίας αργής καύσης, που θέλει να σε προετοιμάσει σιγά-σιγά για ένα έντονο, αποκαλυπτικό φινάλε. Αυτός είναι και ο λόγος που μεγάλη μερίδα κοινού αρέσκεται στο να παρακολουθεί τέτοιου είδους ταινίες. Ελπίζοντας σε ένα συγκλονιστικό φινάλε, αφήνεις το φιλμ να κυλήσει αργά την πρώτη του ώρα, να σε υπνωτίσει, ώστε η αποκάλυψη να σε ξυπνήσει απότομα. Το Terminus, όμως, ενώ υπόσχεται, δε μπορεί να κρατήσει τις υποσχέσεις του, κάτι που μοιάζει φανερό αρκετή ώρα πριν το φινάλε αλλά που είσαι διατεθειμένος να του χαρίσεις λίγο χρόνο ακόμα, κυρίως λόγω της συμπάθειάς σου απέναντι στους ανεξάρτητους δημιουργούς. Το φινάλε του, όμως, ούτε συγκλονιστικό είναι, ούτε απρόβλεπτο. Αντιθέτως, ήταν τελείως αναμενόμενο.
Έχει ωστόσο θετικά στοιχεία το φιλμ. Οι μετρημένες ερμηνείες της πλειοψηφίας των ηθοποιών είναι ένα από αυτά. Η προσπάθεια να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη φύση, την επεκτατικότητα της Αμερικής και όλων των μεγάλων δυνάμεων και τα τραγικά αποτελέσματα του πολέμου, είναι ένα ακόμα θετικό. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν καταφέρνει το φιλμ να αποτυπωθεί στο μυαλό σου μετά το τέλος του. Τίτλοι τέλους και το ξεχνάς με ευκολία.
Η συγκεκριμένη εταιρεία παραγωγής (Storm Vision Entertainment) πειραματίζεται στο είδος της επιστημονικής φαντασίας το 2015, δίνοντας χώρο σε σκηνοθέτες με διαφορετική προσέγγιση του αντικειμένου. Τόσο το Terminus όσο και το Infini, ταινία της ίδιας εταιρείας, που παρακολούθησα λίγο καιρό πριν, δεν κατάφεραν να με κερδίσουν. Από το Terminus περιμένεις κάτι παραπάνω μετά από όλη αυτή την αργή αργή εξέλιξη και τα οράματα των πρωταγωνιστών, τον δήθεν στοχασμό και την επιστημονική ανάλυση του μετεωρίτη και του τί τελικά είναι, αλλά, όπως γράφω και παραπάνω, δεν παίρνεις αυτά που περιμένεις τελικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου