Silent Rage (1982)

Είδος: Περιπέτεια, Θρίλερ, Επιστημονικής Φαντασίας

ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ

Σκηνοθεσία:Michael Miller

Σενάριο:Joseph Fraley

Παίζουν:Chuck Norris, Ron Silver, 

Steven Keats

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Νταν Στήβενς είναι ο σερίφης μιας πόλης του Τέξας, στην οποία συνήθως τα πράγματα είναι ήρεμα. Τώρα όμως πρέπει να τα βάλει με ένα δολοφόνο, αποτέλεσμα των πειραμάτων τριών   γιατρών του ντόπιου νοσοκομείου. Μια μυστική φόρμουλα θα δοκιμαστεί πάνω στο σχεδόν άψυχο σώμα του Τζων Κίρμπυ, ο οποίος έχει ήδη διαπράξει δύο φόνους και θα τον μετατρέψει σε μια φονική μηχανή, που κανείς δε μπορεί να σταματήσει. Ή σχεδόν κανείς...

ΑΠΟΨΗ: Ο Τσακ Νόρις υποδύεται για πρώτη φόρα τον ρέιντζερ σε αυτό το παράξενο μείγμα τρόμου, περιπέτειας, επιστημονικής φαντασίας και πολεμικών τεχνών, που ξεκινάει δυναμικά, κάνει μια μεγάλη κοιλιά και τελειώνει ικανοποιητικά, με μία επίδειξη των ικανοτήτων του έξι φορές παγκόσμιου πρωταθλητή του καράτε. Το ζήτημα είναι αν θα καταφέρεις να φτάσεις στο τελευταίο εικοσάλεπτο, το οποίο είναι και το σημείο που το φιλμ προχωράει μέχρι το τέλος με γοργούς ρυθμούς.

  Τι γίνεται στο ενδιάμεσο; Έχουμε και λέμε: 1. Ο Τσακ τα κάνει λαμπόγυαλο σε ένα μπαρ δέρνοντας μια συμμορία μηχανόβιων. Καλή σκηνή και ωραία χορογραφημένη αλλά κανένα ρόλο δεν παίζει στην εξέλιξη της ιστορίας μας. Απλώς πρέπει κάπου να ξεσπάσει ο Τσακ.

2. Εμβόλιμες δόσεις (κακής) κωμωδίας από το βοηθό του σερίφη, που αρχίζουν να κουράζουν γρήγορα.

3.Τρία τέσσερα ζευγάρια γυναικείων στηθών, γιατί είμαστε στα '80ς και...τέλος. Είμαστε στα '80ς.

4.Ένα από τα πιο ξενέρωτα κινηματογραφικά ρομάντζα όλων των εποχών, ανάμεσα στον Τσακ και την συμπρωταγωνίστριά του. Γιατί τον δυσκολεύετε ρε παιδιά; Δεν το 'χει που δεν το'χει, τον πετάτε κι εσείς σε κρεβάτια και αιώρες να τρώει φρούτα με μια κοπελιά, του βάζετε κι αυτό το άθλιο τραγούδι για χαλί και τον αποτελειώνετε. Άσε τον άνθρωπο να ρίξει καμιά κλωτσιά παραπάνω να ξεδώσει! Τουλάχιστον εκεί το 'χει άνετα.

  Λοιπόν, μιλώντας λίγο σοβαρά τώρα. Το Silent Rage είναι μια παράξενη προσθήκη στη φιλμογραφία του Τσακ Νόρις. Έχει αρκετά στοιχεία θρίλερ και τρόμου ενώ δεν λείπουν και οι πιο σκληρές σκηνές. Οι στιγμές που ο σκηνοθέτης αποφασίζει να αντιγράψει ξεκάθαρα το Halloween του Κάρπεντερ είναι αρκετά επιτυχημένες και δημιουργούν αγωνία. Στο σύνολό του όμως το φιλμ στερείται συνοχής. Τα πάει καλά στην αρχή και στο τέλος αλλά στο μεγαλύτερο κομμάτι του είναι σχεδόν αδιάφορο, και από την πλευρά της δράσης, και από την πλευρά των διαλόγων.

  Ξεπερασμένο μοιάζει σήμερα το Silent Rage, σε όλα τα επίπεδα. Αν θα μπορούσα να το προτείνω σε κάποιον, πέρα από τους φανατικούς του Νόρις (που ούτε αυτούς θα ενθουσιάσει νομίζω), είναι σε όσους ψάχνουν b-movies από τη δεκαετία του '80 και μόνο για εγκυκλοπαιδικούς λόγους. Οι υπόλοιποι προσπεράστε το.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων