Είδος: Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΚΛΟΥΖΟ
Σκηνοθεσία:Bud Yorkin
Σενάριο:Tom Waldman,
Frank Waldman
Παίζουν:Alan Arkin,
Frank Finlay, Delia Boccardo
|
ΥΠΟΘΕΣΗ: Όταν ένα εσωτερικό σκάνδαλο ταλανίζει την κυβέρνηση της Αγγλίας και τίθεται θέμα αξιοπιστίας της Σκότλαντ Γιαρντ, τότε η μόνη λύση είναι ο διεθνούς φήμης καταξιωμένος ντετέκτιβ Ζακ Κλουζώ.
ΑΠΟΨΗ : Η επιτυχία του Ροζ Πάνθηρα ( 1963 ) οδήγησε στo Λαγωνικό 24 Καρατίων (1964 ) και η απήχηση που είχε ο χαρακτήρας του Κλουζώ ήταν τεράστια. Ο γκαφατζής γάλλος ντετέκτιβ δημιουργήθηκε στη φαντασία των Blake Edwards και Maurice Lichlin και πήρε σάρκα και οστά με τη μορφή του Πήτερ Σέλερς. Ο τρόπος, που παρουσίασε τον Κλουζώ ο Σέλερς, ήταν μοναδικός. Η κωμική ιδιοφυία, που ακούει στο όνομα Σέλερς, έφτιαξε ένα χαρακτήρα, που θα περάσει στο πάνθεον των κωμικών περσόνων του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Και ρωτάω τώρα εγώ... Μπορείς να φανταστείς το Σαρλό ενσαρκωμένο από κάποιον άλλο ηθοποιό, μετά τον Τσάρλι Τσάπλιν; Μπορείς να βάλεις δύο άλλους ηθοποιούς στη θέση των Λώρελ και Χάρντυ και να νιώθεις ότι παρακολουθείς το Χοντρό και το Λιγνό; Ο κύριος Ιλό μπορεί να είναι κάποιος άλλος πέρα από το Ζακ Τατί; Ο mr Bean, δεν είναι ο Ρόουαν Άτκινσον;
Έτσι λοιπόν και ο Σέλερς είναι ο αληθινός Κλουζώ.
Όταν η United Artists θέλησε να προχωρήσει σε μια τρίτη ταινία με πρωταγωνιστή το Γάλλο ντέτεκτιβ και βρήκε αρνητικούς τον Έντουαρντς και τον Σέλερς, γιατί γύριζαν Το Πάρτυ, αποφάσισε να δώσει τη σκυτάλη της σκηνοθεσίας στον Bud Yorkin και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Άλαν Άρκιν.
Φιάσκο...
Ο κόσμος δε δέχτηκε τον Άρκιν σαν Κλουζώ, το χιούμορ της ταινίας δεν έφτασε στα υψηλά επίπεδα των προηγούμενων ταινιών και το φιλμ θάφτηκε και σχεδόν ξεχάστηκε, καθώς και οι προβολές του στην τηλεόραση ήταν μετρημένες. Στην ελληνική τηλεόραση, για παράδειγμα, δεν έχω πετύχει ποτέ προβολή της συγκεκριμένης ταινίας.
Το ζήτημα είναι,πως η ταινία δεν είναι τόσο κακή. Αντιθέτως μάλιστα, είναι καλή. Ο Άρκιν είναι
αστείος, απλώς δεν είναι ο Κλουζώ-Σέλερς. Ο Γιόρκιν μια χαρά σκηνοθέτης ήταν, απλώς δεν ήταν ο Έντουαρντς. Υπάρχουν σκηνές αξιόλογες, οι οποίες φανερώνουν την κωμική και σκηνοθετική ικανότητα των Άρκιν και Γιόρκιν, αντίστοιχα. Η πρώτη σκηνή με το αεροπλάνο, η σκηνή στο γραφείο με την αλλαγή θέσεων και η σκηνή που ο Κλουζώ και ο επίδοξος δολοφόνος του παίζουν πεντόβολα στο τρένο, είναι σκήνες που μένουν στη μνήμη σου. Υπάρχουν κι εδώ οι ατάκες του Κλουζώ που σε "στέλνουν" όπως , για παράδειγμα :
"There is a time to laugh and a time not to laugh, and this is not one of them."
-Αστυνομικός στον ασύρματο : That's our final report. Over and out.
-Κλουζώ: Roger and goodbye.
-Επιθεωρητής Μπρεθγουέιτ : Πρέπει να πω , ότι η ανάμειξή σας στην υπόθεση, δεν ήταν δική μου ιδέα.
-Κλουζώ : Είστε πολύ μετριόφρων.
Το μειονέκτημα της ταινίας βρίσκεται (πέρα απ' τη σύγκριση με τα προηγούμενα) στο ότι,η κωμωδία ποτέ δεν χτυπάει κόκκινο. Δεν έχουμε "έκρηξη κωμωδίας" σε κανένα σημείο. Το σενάριο είναι συμπαθητικό αλλά δε δίνει την ώθηση που χρειάζεται, για να περάσει το φιλμ ένα επίπεδο παραπάνω, ενώ θα μπορούσε. Ο Άρκιν είναι καλός στους αυτοσχεδιασμούς αλλά του λείπει η δυνατή σεναριακή βάση, ούτως ώστε να πατήσει εκεί και να συνεχίσει.
Οι λάτρεις της παλιάς κωμωδίας μπορείτε να περάσετε την ώρα σας ευχάριστα με τον Επιθεωρητή Κλουζώ και να ανακαλύψετε μερικές κωμικές σκηνές , που θα έπρεπε να θεωρούνται κλασικές. Όσοι έχετε στο μυαλό σας την εικόνα του Κλουζώ και του Πήτερ Σέλερς άρρηκτα συνδεδεμένες, θα δυσκολευτείτε βλέποντας τον Άρκιν στη θέση του αλλά αυτό δε σημαίνει κι ότι δε θα γελάσετε. Είναι ένας άλλος τύπος Κλουζώ, αστείος μεν, αλλά όχι ξεκαρδιστικός όπως ο προκάτοχός του.
Δεν είναι κακή κωμωδία το Inspector Clouseau και μη σας ξεγελάει το 4,9 του IMDB. Η σύγκριση με τις υπόλοιπες ταινίες της σειράς και με τον Σέλερς στον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν αναπόφευκτη και εκεί δυστυχώς έχασε πόντους.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου