Είδος: Περιπέτεια, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Μπάστερ Κίτον σε ένα από τα αρχικά πλάνα της ταινίας εμφανίζεται για να δηλώσει την ταυτότητα του φιλμ που ακολουθεί. Ο Κίτον είναι για τους περισσότερους ο πρώτος στάντμαν του κινηματογράφου και το John Wick Chapter 2 είναι μια ταινία που έχει μερικά από τα καλύτερα σταντς που έχουμε δει. Από την πρώτη θεαματική καταδίωξη, που καταλήγει στη μονομαχία του Κιάνου Ριβς με μερικούς μαφιόζους, μέχρι το τέλος του, το φιλμ του Τσαντ Σταχέλσκι, ενός από τους καλύτερους κασκαντέρ του σύγχρονου Χόλιγουντ, είναι μια ταινία δράσης που σέβεται την καταγωγή της και τους "προγόνους" της. Πολύ πιο στιλάτο από το πρώτο φιλμ, το δεύτερο κεφάλαιο των περιπετειών του Γουίκ, στήνει έναν ιδιαίτερο, δικό του κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο ζουν και κινούνται μόνο παράνομοι. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι υπάρχουν σαν ντεκόρ. Κινούνται, ακούγονται αλλά δεν παίζουν κανένα ρόλο, καμία στιγμή μέσα στο φιλμ κι αυτό πετυχαίνει κάτι σημαντικό. Η βία και το αίμα που ρέουν άφθονα έχουν άλλη επίδραση εδώ. Αν στο πρώτο φιλμ υπήρχαν στιγμές που με ενόχλησε η ανεξέλεγκτη βία, εδώ όλη αυτή η μεταφορά όσων συμβαίνουν σε μια άλλη παράλληλη διάσταση, όπου κανείς "άνθρωπος" δεν κινδυνεύει παρά μόνο οι καρικατούρες κακοποιών και μαφιόζων, με αφήνει να έχω μια διαφορετική στάση απέναντι σε όλα αυτά.
Αυτό που ξεχωρίζει τους action heroes από τους υπόλοιπους ηθοποιούς είναι η ανάμιξή τους στις σκηνές δράσης. Ηθοποιοί όπως για παράδειγμα ο Μπρους Λι, ο Τζάκι Τσαν, ακόμα και ο αντιπαθής σε αρκετούς Τσακ Νόρις δεν ξεχώρισαν όλοι λόγω των υποκριτικών τους ικανοτήτων αλλά γιατί έπρατταν πράγματα που δεν γίνονταν από άλλους ηθοποιούς. Είχαν συμμετοχή στη δράση. Έκαναν αρκετά σταντς μόνοι τους και "λέρωναν" τα χέρια τους με συμμετοχή στις μάχες σώμα με σώμα. Αυτό είναι ένα μεγάλο προσόν για τις ταινίες δράσης, γιατί βοηθά τον ήρωα να γίνει πιστευτός στο θεατή. Όλα αυτά γράφονται φυσικά για να γίνει μια ειδική αναφορά στον Κιάνου Ριβς, ο οποίος εδώ και ξύλο τρώει και ξύλο ρίχνει αλλά και πίσω από τιμόνι κάθεται για να δούμε ένα δύο θεαματικά πλάνα στις σκηνές καταδίωξης. Η "σωματική" αφοσίωση του Ριβς στο ρόλο του είναι υποδειγματική και μαζί με τις λίγες, μετρημένες και καλογραμμένες ατάκες του, τοποθετεί τον χαρακτήρα που υποδύεται μέσα στο πάνθεον των αξιόλογων χαρακτήρων του σινεμά δράσης.
 |
JOHN WICK:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Σκηνοθεσία:Chad Stahelski
Σενάριο:Derek Kolstad
Παίζουν:Keanu Reeves,
Riccardo Scamarcio,Ian McShane |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τζον Γουίκ θάβει ξανά τα όπλα του αφού πήρε εκδίκηση για το θάνατο του σκύλου του και το κλεμμένο αμάξι του. Μια παλιά υποχρέωση όμως έρχεται στο φως, ένα συμβόλαιο τιμής που απαγορεύεται να αρνηθεί. Δεν τελειώνουν όμως όλα με την εκπλήρωση του συμβολαίου για τον Τζον καθώς αμέσως μετά τη διεκπεραίωση της αποστολής του, βρίσκεται ο ίδιος κυνηγημένος από μερίδα του υποκόσμου.
ΑΠΟΨΗ: Πίσω στο 2014 έγραφα για ένα πολύ δυνατό comeback του Κιάνου Ριβς με αφορμή το John Wick, ένα φιλμ που το διασκέδασα μεν αλλά δε με ενθουσίασε. Το 2017 έρχεται η συνέχεια του φιλμ και τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα για τον Κιάνου!
Ο Μπάστερ Κίτον σε ένα από τα αρχικά πλάνα της ταινίας εμφανίζεται για να δηλώσει την ταυτότητα του φιλμ που ακολουθεί. Ο Κίτον είναι για τους περισσότερους ο πρώτος στάντμαν του κινηματογράφου και το John Wick Chapter 2 είναι μια ταινία που έχει μερικά από τα καλύτερα σταντς που έχουμε δει. Από την πρώτη θεαματική καταδίωξη, που καταλήγει στη μονομαχία του Κιάνου Ριβς με μερικούς μαφιόζους, μέχρι το τέλος του, το φιλμ του Τσαντ Σταχέλσκι, ενός από τους καλύτερους κασκαντέρ του σύγχρονου Χόλιγουντ, είναι μια ταινία δράσης που σέβεται την καταγωγή της και τους "προγόνους" της. Πολύ πιο στιλάτο από το πρώτο φιλμ, το δεύτερο κεφάλαιο των περιπετειών του Γουίκ, στήνει έναν ιδιαίτερο, δικό του κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο ζουν και κινούνται μόνο παράνομοι. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι υπάρχουν σαν ντεκόρ. Κινούνται, ακούγονται αλλά δεν παίζουν κανένα ρόλο, καμία στιγμή μέσα στο φιλμ κι αυτό πετυχαίνει κάτι σημαντικό. Η βία και το αίμα που ρέουν άφθονα έχουν άλλη επίδραση εδώ. Αν στο πρώτο φιλμ υπήρχαν στιγμές που με ενόχλησε η ανεξέλεγκτη βία, εδώ όλη αυτή η μεταφορά όσων συμβαίνουν σε μια άλλη παράλληλη διάσταση, όπου κανείς "άνθρωπος" δεν κινδυνεύει παρά μόνο οι καρικατούρες κακοποιών και μαφιόζων, με αφήνει να έχω μια διαφορετική στάση απέναντι σε όλα αυτά.
Μεγάλο ατού της ταινίας, πέρα από την εξαιρετική δουλειά του Σταχέλσκι, είναι το σενάριο! Συνήθως οι ταινίες δράσης χρησιμοποιούν το σενάριο προσχηματικά για να εξελίξουν τη δράση κι αυτό είναι κατανοητό. Καμία αντίρρηση δεν έχουμε, αρκεί η δράση να είναι ικανοποιητική και η αδρεναλίνη μας να ανέβει. Εδώ το σενάριο υπάρχει για να γεμίζει με ενδιαφέρουσες ατάκες όσα συμβαίνουν ανάμεσα στις σκηνές δράσης αλλά και για να κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το περίεργο σύμπαν που δημιουργήθηκε! Κανόνες του υποκόσμου, κώδικες ηθικής μεταξύ των διεφθαρμένων αντι-ηρώων, τρελοί χαρακτήρες και αρκετό χιούμορ, άλλες φορές ξεκάθαρο και άλλες υπόγειο.
Χορταστικό και στιλιζαρισμένο, το John Wick Chapter 2 χωρίς να κάνει τίποτα καινούριο φέρνει έναν άλλο αέρα στο σινεμά δράσης. Θεαματικό και σκληρό(υπάρχουν στιγμές που τα χτυπήματα και οι πτώσεις των πρωταγωνιστών θα πονέσουν κι εμάς), όταν ξεκινά τη δράση, τη φτάνει στα όρια και σου δίνει σχεδόν όλα όσα μπορεί να σου δώσει ένα φιλμ του είδους. Εννοείται ότι έρχεται και τρίτο μέρος, το οποίο αναμένουμε με ενδιαφέρον καθώς το φινάλε αφήνει τον ήρωα σε χειρότερη κατάσταση από αυτή στην οποία ξεκινά.
Υ.Γ. Κάτι τελευταίο... Δείτε το φιλμ στον κινηματογράφο. Αν δεν τα καταφέρετε, δείτε το τουλάχιστον σε ένα καλό home cinema για να βιώσετε την απόλυτη εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου